Ugovor o osiguranju na bazi pariteta CIF i drugih pariteta INCOTERMS, u anglo-američkim i drugim pravnim sistemima common law (Deo II)

Apstrakt

U ovom članku daje se detaljna analiza uloge i obaveza ugovornih strana u osiguranju na bazi CIF po pravilima INCOTERMS i u pravnim sistemima common law. Jedna od najvažnijih obaveza prodavca prema paritetu CIF je da osigura robu u prevozu od rizika gubitka, štete i odbijanja plaćanja kupca. Obaveza zaključenja osiguranja je toliko važna da u međunarodnim privrednim ugovorima, nijedna banka ne želi da finansira poslovne obaveze kupca ili prodavca prema paritetu CIF bez prilaganja dokaza o osiguranju. Pun obim obaveza po tom osiguranju proizlazi iz prirode, istorije i razvoja trgovačkih termina CIF i FOB. Sudovi u anglo-američkim i ostalim pravnim sistemima common law tumačili su obaveze regulisane pravilima INCOTERMS pre i posle donošenja prvih pravila INCOTERMS 1936. godine. Presude u ovoj oblasti dopunjuju običaji i praksa, razna standardna pravila o trgovini i Klauzule londonskog Instituta o osiguranju karga. Zbog svog zajedničkog porekla, uz nekoliko izmena, obaveze ugovornih strana na bazi CIF su iste u svim anglo-američkim i ostalim pravnim sistemima common law. Iako se na prvi pogled te obaveze čine jasnim u pismenom ugovoru, u praksi i na osnovu detaljne analize oni se ispoljavaju daleko složenijim. U tom smislu, mogu da lako zavaraju tradicionalne pretpostavke u vezi sa lakoćom i očiglednom jednostavnošću obaveza. Posle ranije objavljenog članka o sličnom osiguravajućem pokriću na bazi FOB (Ademuni-Odeke, 2007, 425–462), u ovom radu se analiziraju obaveze ugovornih strana u vezi sa osiguranjem prema paritetu CIF po pravilima INCOTERMS na način na koji se one tumače u anglo-američkim i ostalim pravnim sistemima common law, vrši poređenje sa osiguranjem prema paritetu FOB sa jedne strane, a sa druge sa praksom osiguranja prema CIF u odabranim pravnim sistemima civilnog prava. Zbog toga se u radu ispituju tradicionalne postavke, daje detaljna analiza prirode i pun obim obaveza, predlažu praktična rešenja za uočene praznine i zaključuje da je neophodna daleko veća pažnja i pažljiva analiza obaveza prema paritetu CIF nego što se to može izvesti iz pismenog ugovora i / ili nego što je poznato iz postojeće literature. U radu se zastupa stav da, uzimajući u obzir sve aspekte, ugovorne strane kod pariteta CIF treba da imaju u vidu svoje ugovorne obaveze, principe pravnog sistema common law i pravila INCOTERMS jedino kao prima facie minimalne smernice.